Gercek bir hikayeden esinlenilmistir, ancak tum kahramanlar disinda anlatilanlar bir kurgudur...
Disaridan garip sesler geliyor. Pencelerden iceriye insanlarin seslerinin yavas bir ritm ile yansimalarini duyuyorum; masamin uzerinde bir kalem, bir kagit, anneannemin verdigi akide sekerleri, ve bir sise sasal su. Onumde oturan arkadas yumulmus iyicene. At kugruyunu seyrediyorum. Arkamdaki sahsin , ki donup bakamiyorum, kalemtraj sesi kulaklarimi tirmaliyor. Bekliyorum ama neyi bekledigimin henuz farkinda degilim. Bir ruyanin icinde olmaliyim. Hangi sinava girecegimi unutmusum. Birazdan sinav baslayacak. Cikip gitmem gerekiyor ama koltuya yapismisim, kimildayamiyorum. Ter icindeyim. Hangi sinifta oldugumu karistirmisim. Kesin kalacagim; ya mezun olamazsam...Hoca giriyor sinifa , sinaviniz baslamistir diyor, ne sinavi bu , lisede miyim ben yoksa universite mi? Dur bakalim, acarsam kitapcigi anlayacagim. Ya kalirsam...Tam o anda, uyanmak istiyorum. Kesinlikle bu bir ruya, evet bu bir ruya olmali cunku ben coktan mezun oldum...Uyanamiyorum, hay allah...Sinavi yapmam gerekiyor. Allah'im ne olursun bu bir ruya olsun....Saat kac ?
10 diyorlar...10 mu? Mezun olali 10 yil olmus ...Su sinav bitsin de bir guzel cimenlerin uzerine serpilelim...Hadi Banu'cum, uyan....
Neredeyim ben...Hicbiryer degil...Sen bolum degistirdin diyorlar.Hangi bolum bu peki? Ipek'e tam seslenecekken, bir bebek bagiriyor bana...'mammaaaaaaaaaa' . Kim bu bebek, sinavin ortasinda nerden cikti seklinde donup bakiyorum. Allahim, bu Ilke olmali...Fotograflarini gormustum de bu kadar tombik hayal edememistim....'Mamasi nerede bu minnosun, annesi nerede' ...'Microbiologi labinda' diyorlar. "Ne labi, biz mezun olali cok oldu ama..."Ipek neredesin diye bakiniyorum etrafa... Dayanamiyip, Ilke'yi kucakliyorum, gogsume yaslaniyor. Yumuluyor iyicene. Teni o kadar yumusak ki...Bir de tatli bir kokusu var, yumulup icine uyuyasim var...
"Tabi ki uyuyorsun Banu'cum, bir ruyanin icindesin ve istedigin kadar sallayabilirsin" ....Ilke'yi mi hayallerimi mi? Kimin sesi bu simdi seklinde etrafima bakinirken, Tuba'mi goruyorum. Mezun kiyafetlerinin icinde, merak etme, bu bir ruya, ben de senin bilincaltinim, benimle istedigini konusabilirsin diyor.. Biliyorum, biliyorum, iyi ki hemen cikip geldin, ben bir ruyadayim , birakma beni ve uyanamiyorum diyorum...Aciktim ustelikte....Vol eu Vent var masada...ne alaka, burasi ODTU degil mi?
Hayir , ben hala Bruksel'deyim aslinda. 10 yil gecmis. ...Herkes kafamda bir kurgu aslinda. Gercek ile masal arasinda bir yerde yasiyorum tum detaylari..Bir an gercekler kadar yakin geliyor, bir an dusler kadar sicak.
Tam uyanacakken, Hande cimcikliyor beni..."Heeeeyyyy.....dur bir dakka yahu, Barkin seninle konusmak istiyor" diyor..."Benimle mi?" Barkin beni tanimaz ki ama, ben onu kucukken gormustum...Kocaman olmus bile Barkin. Yakisikli..bebekligi gibi...Bir bakisi var aman allahim..Benimle ne konusacakmis Barkin acaba? 10 yil daha bekleyeceksin ama diyor bir ses. Ne bu yahu, 10 yil once 10 yil sonra arasinda gidip gelmek de ne demek. 10 yil sonra bir daha bir mezunlar gunu olacak. Barkin'da seninle birsey konusacakmis o zaman diyor Hande....Kendisi de bilmiyor ne konusacagini...Iyi tamam beklerim ne var ki zaten. 10 yil goz acip kapanincaya kadar geciyor zaten...
Ben bu sacmaligin icinde , daha da sacma gelecek, bir muzik caliyor..Arka fonlardan baslayan ses bir bebegin hizli cekim buyumesi gibi yakinlasiyor, yakinlasiyor...Izmir yoresine ait, bu bir Zeybek havasi, animsamamla Defne'nin kolumdan cekistirip beni sahneye cikarmasi bir oluyor. Benim aydin oynanam gerekiyormus..Cesur'ile karsilikli...Cesur henuz 2 yasinda....Zamanlama tamam da aydin nerden cikti simdi...Cesur dans etmesini seviyor ya...Tuba'yi ariyor gozlerim...bir karsilikli oynacakken. Citfetelli basliyor aksine....Aydin oynamadan oturmak yok bana...Ciftellelli ye Hatice'de istirak etsin diye bakiniyor gozler...Ama Hatice motosikleti ile kacmis gitmis yine bir yerlere...Nerde bu kiz hadi yaaaaaa gelsin derken, Hatice'nin Adana'da oldugunu soyluyorlar bana...
Gelecek , bir sonraki ruyana seklinde teselli ediyor Ozlem...
Bir sonra ki ruyama mi? Bir sonra ne zaman bu ruyayi gorebilirim ki ben diye dusunuyorum...Ya da gorduklerim ayni olucak mi? Zaman o kadar hizli geciyor o kadar cok seyi degistiriyor ki....Ruyada ki fonlar gibi...Gercekler degismiyor aslinda..Degisen hayati nasil algiladigimiz artik...
Ozlem'in uzerinde pembe birseyler var..Nedense ucuk pembeyi hep Ozlem'e yakistiriyorum. Karni burnunda...Evet, bak hala bilincaltim yerinde..Ozlem hamile zaten seklinde kendimi teselli ediyorum...
Ve uyaniyorum en sonunda...
Tavana bakiyorum, son 7 yildir baktigim ayni tavan. Perdelerim de ayni. Ayni odadayim. Gunlerden Pazartesi. Ise gitmem gerekiyor... Dusumu aliyorum.
Sinavdan cikmis bir rahatlik var uzerimde...O kadar yakin geliyor ki ruya, ayilmak zamandan cok sey alip goturmemis sanki... Uzerimi degistiriyorum. Cuma gunu cikartigim kotum ve gomlegim var. Bu gecen zamanda ne Ilke'yi tatmisim, ne Barkin'i gormusum, ne Hatice Adana'da, ne kizlarla konusmusum ne de 10.yil Mezunlar gunune gitmisim aslinda...
Herkes hersey yerli yerinde...Ben gercek ile ruya arasinda bir taraflarda birseyler kurgulamis, zaman yolculuguna cikip geri gelmisim...Hayati nasil algilarsan onu yasarsin misali...
Derken Ozlem'den sicagi sicagina haberleri gelmis Mezunlar gunune ait......Sonra Tuba'dan fotograflar almisim...
Gidip kahvemi almis, yudumlarken gunun ozetini okumus, sonra da bu masali uydurmusum aklimda...
10.yil anisina cevre muhendisligi kizlarina armaganim olsun...